روانشناسی مثبت و مدیریت خویشتن

شما ممکن است بدانید که ترکیب رنگ آبی با رنگ قرمز می تواند منجر به ایجاد رنگ بنفش شود. و یا ممکن است بدانید که رنگ نارنجی را می توان با تمام رنگ های دیگر ترکیب کرد. ولی حقیقت این است که داستان رنگ ها و مفهوم هایی که دارند در حقیقت خیلی وسیعتر از این چیزی است که شما به آن فکر می کنیم. در حقیقت دانشی که ما از رنگ ها داریم هنوز هم راه زیادی در پیش رو دارد و دانشمندان زیادی هستند که مدام بر روی رنگ ها و ارزش آن ها و نقش هایی که در زندگی بازی می کنند و تاثیراتی که می توانند بر روی زندگی ما انسان ها داشته باشند کار می کنند.

در صورتی که ما به رنگ ها با دید منطقی تر و بهتری نگاه کنیم می توانیم به اثری که می توانند بر روی ما داشته باشند با دقت بیشتری توجه کنیم و بنابراین همین موضوع می تواند باعث شود که دانش ما از رنگ ها بهتر و بهتر شود. بنابراین در این پست درباره رنگ ها و نقشی که می توانند در زندگی انسان ها داشته باشند مطالبی را بیان می کنیم.

بشر از زمانی که خودش را شناخته است رنگ ها را نیز شناخته است. بنابراین مفهوم رنگ ها به هیچ عنوان برای ما انسان ها تازگی ندارد و همه ما سالیان طولانی است که آن ها را می شناسیم. البته نکته مهمی که در این رابطه باید به آن توجه داشت این است که در گذشته انسان ها برای رنگ ها هویت آنچنانی قایل نبودند. به عبارت بهتر در گذشته انسان ها فکر نمی کردند که باید به رنگ ها هویتی بدهند.

امروزه ما انسان ها تصور کاملا مشخصی از رنگ آبی داریم. ما می دانیم که آبی یک رنگ است که با رنگ های دیگر متفاوت می باشد. به عنوان مثال، می دانیم که آسمان به رنگ آبی است و یا این که آب دریا به رنگ آبی است و غیره. همچنین همانطور که نسبت به آبی تصوراتی داریم نسبت به رنگ سبز هم تصوراتی داریم. به عنوان مثال می دانیم که برگ درختان سبز است و یا این که می دانیم که چمن ها سبز هستند. بنابراین وقتی گفته می شود "آبی" یا "سبز"، ما می دانیم که کدام آبی است و کدام سبز و این "رنگ" ها را به عنوان یک هویش مشخص و دقیق برای خودمان می پذیریم. درست مانند این که مفهوم زمان را درک کرده ایم و می دانیم یک پدیده ای است که نمی توان آن را لمس کرد. مثلا وقتی می گوییم ساعت چند است؟ می دانیم که این پدیده کاملا غیرفیزیکی می باشد و یا مثلا وقتی می گوییم که زمان لازم برای انجام شدن این کار چقدر است؟ می دانیم که زمان را نمی توان به صورت فیزیکی اندازه گیری کرد. داستان رنگ ها هم برای ما انسان هایی که در سال 2021 زندگی می کنیم همین طور است . این در حالی است که در روزگاران کهن دیدگاه متفاوتی نسبت به رنگ ها وجود داشته است. در حقیقت آن ها رنگ ها را به عناون یک هویت مجزا به حساب نمی آوردند! بلکه فکر می کردند که رنگ ها به عنوان خصوصیتی هستند که یک جسم می تواند داشته باشد. برای این که مطلب را بهتر و شفاف تر توضیح دهیم به این مثال توجه کنید:

در روزگاران روم باستان، رومی ها بر این باور بودند که هرگز نباید نام یک رنگ به تنهایی به زبان بیاورند. آن ها فکر می کردند که باید همیشه در کنار نام این رنگ، نام چیزی را هم که به این رنگ است بر سر زبان بیاورند. به عنوان مثال، یکی از فیلسوفان رومی باستان می گفت: "در صورتی که شما از گل های آبی خوشتان می آید هرگز نباید بگویید من رنگ آبی را دوست دارد چون شما رنگ آبی را دوست ندارید بلکه گل های آبی را دوست دارید! بنابراین به جای این که بگویید من آبی را دوست دارم بگویید من گل های آبی را دوست دارم. در صورتی که صرفا به رنگ اشاره کنید و یا این که بگویید بدون این که نام گل ها را بر سر زبان بیاورید کال توهین آمیزی انجام داده اید!"

رنگ ها با عمیق ترین خاطرات دوران کودکی ما پیونده خورده اند!

یک نکته جالب که در باره رنگ ها وجود دارد این است اولین خاطرات و عمیق ترین خاطراتی که ما از کودکیمان داریم را می توان مرتبط با رنگ ها درنظر گرفت. در حقیقت تحقیقات نشان داده است که هنگامی که انسان ها برای اولین بار رنگ ها را می بینند (و یا حتی هنگامی که برای اولین بار درباره این رنگ ها مطالبی را می شنوند) در همان ابتدا این رنگ ها در خاطرات آن ها می روند و در صورتی که این رنگ هایی که دیده اند و یا درباره آن ها شنیده اند مرتبط با اجسامی باشد این افراد این اجسام را به خاطر می سپارند. جالب اینجاست که تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته نشان داده است که حتی وقتی که ما به عنوان مثال در زمانی که کودک هستیم در یک محیط گرم برای اولین بار رنگ قرمز را می بینیم مغز ما این رنگ را همیشه با محیط های گرم تلفیق می کند و بنابراین احساس می کنیم که همیشه رنگ قرمز و محیط های گرم یکی هستند. همچنین در صورتی که ما حال خوبی داشته باشیم و به عنوان مثال با رنگ زرد برخورد کنیم (مثلا رنگ زرد را ببینیم و یا این که جسمی را ببینیم که به رنگ زرد می باشد) در این صورت احساس می کنیم که رنگ زرد بهترین رنگ است و حتی ممکن است در آینده رنگ زرد را به عنوان بهترین رنگ مورد علاقه مان انتخاب کنیم. بنابراین این که ما از چه رنگی خوشمان بیاید و به طور کلی این داستان روان شناسی رنگ ها به دورانی برمی گردد که ما بسیار کوچک بوده ایم.

به عنوان مثال فرض کنید که شما در دوران کودکی عاشق بازی کردن با عروسک های باربی بوده اید. در این صورت اگر شما یک عروسک باربی داشتید که به رنگ بنفش بوده است؛ بهترین رنگ از نظر شما رنگ بنفش می باشد. بنابراین شما وقتی که بزرگ می شوید هنگامی که اجسامی را می بینید که به این رنگ هستند نمی دانید به چه دلیل ولی از آن ها خوشتان می آید! حتی ممکن است در صورتی که کسی از شما بپرسد که رنگ مورد علاقه تان چیست بگویید رنگ بنفش!

روزگاری رنگ آبی را به عنوان رنگ بی ارزش به حساب می آوردند!

البته همه رنگ ها دارای ارزش یکسانی نیستند. به عبارت دیگر در گذشته به همه رنگ ها به یک میزان ارزش نمی دادند. به عنوان مثال، در تاریخ باستان و در تمدن های باستانی و به خصوص در روم باستان، به رنگ هایی مانند رنگ قرمز، رنگ سیاه و رنگ قهوه ای ارزش بیشتری می دادند. این در صورتی است که آن ها فکر می کردند که رنگ آبی یک رنگ بی ارزش می باشد. علت این موضوع هم این بود که آن ها رنگ آبی را دیرتر از رنگ های دیگر پیدا کرده بودند و بنابراین فکر می کردند که باید رنگ بی ارزشی باشد. حتی در دوران روم باستان این رنگ را به عنوان رنگی که برای طبقه کارگر مورد استفاده قرار می گرفت تعریف کرده بودند. آن ها فکر می کردند که افرادی از طبقه فرودست و کارگر باید از رنگ بی استفاده کنند. این در صورتی بود که در آن زمان افرادی که دارای وضعیت مالی خوبی بودند و افرادی که دارای رفا اجتماعی و مالی بودند افرادی بودند که از رنگ هایی مانند رنگ سفید، رنگ سیاه و یا حتی رنگ قرمز استفاده می کردند.

همچنین در دوران جنگ هایی که میان بربرها و دشمنانشان درمی گرفت؛ آن ها سعی می کردند برای زمانی که قرار بود به صورت نظامی به لشکریان طرف مقابل حمله کنند از رنگ آبی استفاده نمایند.

تا همین اواخر هنرمندان و نقاشان برای استفاده از رنگ های مختلف محدودیت های زیادی داشتند!

یکی دیگر از نکته های مهمی که درباره رنگ ها باید به آن توجه کرد این است که تا همین اواخر (منظور تا همین قرن اخیر از نظر تاریخی) هنرمندان برای این که از رنگ های مختلف استفاده کنند دارای محدودیت های زیادی بودند. در حقیقت آن ها نمی توانستند که برای این که یک محیط رنگارنگ را ترسیم کنند باید از چه رنگ هایی استفاده کنند. این محدودیت ها برای آن ها به شیوه ای بود که بسیاری از نقاشی ها و آثار هنری که در زمان خلق شده است به اندازه کافی تنوع رنگی نداشت. به عبارت دیگر محدودیت هایی که برای این افراد برای انتخاب کردن رنگ ها وجود داشت خودش را به خوبی در این آثار نشان می دهد. در نهایت در اواسط قرن نوزدهم بود که هنرمندان توانستند از رنگ های مختلفی در کارشان استفاده کنن. این رنگ های جدید باعث می شود تا دنیای جدیدی بر روی آن ها گشوده شود و آن ها بتوانند با خیال راحت و با داشتن آزادی عمل به کار رنگ آمیزی آثاری که می خواستند خلق کنند بپردازند. رنگ های مختلفی که برای این هنرمندان فراهم شده بود این اجازه را به آن ها می داد که احساساتشان را بهتر نشان دهند و بتوانند پیامی را که قرار است به فردی که نقاشی هایشان را می بیند برسانند بسیار بهتر برسانند. استفاده از این رنگ ها همچنین باعث می شد تا اثربخشی آثاری که آن ها خلق می کردند بسیار بیشتر از قبل شود و هر فردی که به عنوان بازدیدکننده از آثار آن ها بازدید می کرد مجذوب کارهایی شود که انجام می دهند.

قرمز اولین رنگی است که نوزاد می بیند!

البته همه ما انسان ها همه رنگ ها را به یک شیوه نمی بینیم. به عبارت دیگر برخی از افراد هستند که رنگ های متفاوتی را نسبت به افراد دیگر می بینند ولی یک نکته خیلی مهم در این رابطه که باید به آن توجه کرد این است که رنگ "قرمز" اولین رنگی است که تمام انسان ها می بینند! به عبارت دیگر وقتی که یک نوزاد انسان به دنیا می آید اولین رنگی که می بیند رنگ قرمز است و بنابراین می توان این رنگ را به عنوان اولین رنگی که انسان با آن آشنا می شود معرفی نمرود. تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته نشان داده است که نوزادانی که تقریبا دو هفته از به دنیا آمدنشان می گذرد برای اولین بار می توانند دنیا را از حالت سیاه و سفید اولیه ای که به هنگام به دنیا آمدنشان تجربه می کردند متفاوت ببینند. آن ها در این سن کم کم شروع به دیدن رنگ ها می کنند و اولین رنگی که می بینند رنگ قرمز می باشد. در حقیقت نوزادانی که دو هفته از تولدشان گذشته است افرادی هستند که رنگ قرمز را به عنوان اولین رنگ از رنگ های دیگر متمایز می بینند. البته این موضوع به دلیل سیستم بینایی آن ها است که در طول دو هفته اول زندگی در حال شکل گیری می باشد. کم کم وقتی که سیستم بینایی آن ها قوی تر و قوی تر می شود آن ها قادر خواهند بود تا رنگ های متنوع تر و متنوع تری را ببینند ولی در ابتدا بعد از داشتن یک دید سیاه و سفید، آن ها تنها رنگ قرمز را می بینند.

رنگ بنفش رنگ آرام بخش است

هرکدام از این رنگ ها به انسان احساس متفاوتی را می دهند. به عنوان مثال، رنگ بنفش به انسان احساس آرامش می دهد. تحقیقاتی که دانشمندان درباره رنگ ها انجام داده اند به این نتیجه رسیده است که هنگامی که انسان ها را در مقابل رنگ هایی مانند رنگ بنفش که یک رنگ آرامش بخش است قرار می دهند حتی در صورتی آن ها بخواهند از خودشان رفتار تندخویانه ای نشان دهند توانایی انجام این کار را نخواهند داشت به این دلیل که ین رنگ یک رنگ کاملا آرامش بخش می باشد! داستان از این قرار است که هنگامی که ما انسان ها با این رنگ مواجه می شویم؛ عضلاتی که مربوط به قلب ما هستند نمی تواند به اندازه کافی تند بزند که ما را عصبانی کند! علت این موضوع این است که این رنگ به شما آرامش می دهد. در حقیقت می توان این گونه گفت که رنگ بنفش انرژی شما را می گیرد و بنابراین احتمال این که وقتی که در اتاقی قرار گرفته اید که پر از رنگ بنفش است و یا این که اصلا به رنگ بنفش درآمده است احتمال این که شما عصبی شوید خیلی کمتر می شود. جالب اینجاست که حتی افرادی هم که کوررنگی دارند وقتی که رنگ بنفش را می بینند احساس آرامش می کنند! در حقیقت به همین دلیل است که مربیان در باشگاه های ورزشی و یا در زمانی که تیمشان با تیم دیگر مسابقه دارد و یک روز هیجانی را در پیش دارند سعی می کنند تمام در و دیوار اتاق استراحت بین نیمه های بازی را به رنگ بنفش درآورند. علت این است که وقتی که این رنگ در اتاق وجود داشته باشد از عصبانیت و یا خشم و یا استرس اعضای تیم که ممکن است به دلیل باخت و یا به دلیل هیجان مسابقه در آن ها ایجاد شده باشد جلوگیری می شود! همین موضوع می تواند باعث ریلکس شدن اعضای تیم شود و همین ریلکس شدن اعضای تیم می تواند یک مزیت رقابتی نسبت به افرادی باشد که در تیم مقابل بازی می کنند!

ایمن ترین رنگ، رنگ سفید است!

یکی دیگر از رنگ هایی که به انسان ها احساس ایمنی می دهد رنگ سفید می باشد. تحقیقات نشان داده است که تعداد تصادف هایی که در ماشین هایی اتفاق می افتد که به رنگ سفید هستند از تمام ماشین های دیگر کمتر است! تحقیقات همچنین نشان داده است که احتمال این که دو ماشین که هردویشان به رنگ سفید هستند با هم تصادف کنند بسیار کمتر از حتی احتمال تصادف کردن یک ماشین سفیدرنگ و ماشینی دیگر که به رنگ دیگری می باشد است.

همچنین بر اساس تحقیقاتی که در مرکز تصادفات خودروی دانشگاه موناش انجام گرفت (که در این مطالعات تعداد تصادفاتی که بین سال های 1987 تا 2004 انجام گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت) دانشمندان نشان داده اند که هرچقدر که رنگ ماشین ها به رنگ های تیره نزدیک شود احتمال این که تصادف میان آن ها بیشتر شود افزایش پیدا می کند. این تحقیقات نشان داد که میزان تصادفاتی که بوسیله رنگ های سیاه انجام می گیرد از تمام این تصادفات بیشتر است و بنابراین رنگ سیاه رنگی است که ماشین هایی به این رنگ بالاتری آمار میزان تصادفات را دارند. در حقیقت این آمارها نشان دادند که در صورتی که ماشینی به رنگ سیاه باشد احتمال این که این ماشین تصادف کند نسبت به ماشین هایی که به رنگ های دیگر هستند به میزان 12 درصد افزایش پیدا می کند!

بنابراین می توان گفت که در صورتی که ماشینی رنگ سفید داشته باشد کمترین میزان تصادف را دارد ولی اگر این رنگ کم کم به سمت رنگ های تیره برود احتمال این که میزان تصادف ماشین بیشتر شود کم کم افزایش پیدا می کند.

جوجه ها به رنگ های روشن خیلی حساس هستند!

تاثیری که رنگ ها می توانند بر روی ما انسان ها داشته باشند تاثیر بسیار گشتف انگیزی است. رنگ ها می توانند باعث شوند که ما انسان ها از خودمان رفتار عجیب و غریبی را بروز بدهیم. البته ناگفته نماند که تاثیری که رنگ ها می توانند بر روی حیوانات هم داشته باشند مانند تاثیری است که بر روی انسان ها دارند و یا حتی شاید هم بیشتر! در حقیقت ممکن است حیوانات هم تاثیری از رنگ ها بگیرند که بر روی رفتار آن ها بسیار موثر باشد. به عنوان مثال، بسیاری از حیواناتی که در جنگل زندگی می کنند از رنگ های مختلف تاثیر می پذیرند. علاوه بر آن، بسیاری از حیوانات درنده ممکن است به دلیل وجود همین رنگ ها درنده تر شوند و یا این که درندگی کمتری پیدا کنند. به عنوان مثال ممکن است اگر یک شیر را در یک اتاقی که رنگ بنفش دارد قرار دهیم آرامش بیشتری نسبت به زمانی داشته باشد که آن را در اتاقی قرمز قرار می دهیم. دسته ای از حیوانات که به رنگ های روشن بسیار بسیار حساس هسنتد جوجه ها می باشند. در حقیقت آن ها به رنگ ها روشن بسیار حساس هستند و واکنش هایی بسیار گسترده نسبت به این رنگ ها می دهند. بنابراین افرادی که به این حیوانات سروکله می زنند از تکنیک ها و روش های مختلفی استفاده می کنند برای این که رفتار این جوجه ها را بر اساس رنگ هایی که آن ها را در معرض این رنگ ها قرار می دهند کمترل کنند. به عنوان مثال، تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته است نشان داده که رنگ قرمز روشن می تواند بر روی جوجه های پرندگان تاثیر بسیار آرام بخشی داشته باشد. حتی ممکن است در بسیاری از این موارد وقتی که جوجه ها را در معرض این رنگ قرار دهید ممکن است رشد آن ها متوقف شود! و ممکن است تبدیل به پرندگان کاملی نشوند! این در صورتی است که رنگ هایی مانند رنگ آبی و یا رنگ قرمز تاثیرات دیگری بر روی آن ها دارد. به عبارت دیگر این رنگ ها باعث می شود که میزان رشد آن ها سریعتر از حد ممکن اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، در صورتی که جوجه های پرندگان و به خصوص جوجه های مرغ و خروس را در معرض این رنگ ها قرار دهید احتمال این که رشد بیشتری داشته باشند بیشتر می شود.

یکی دیگر از رنگ هایی که می تواند بر روی جوجه ها تاثیر داشته باشد رنگ آبی (و کمی هم رنگ قرمز) است. جوجه هایی که در معرض رنگ آبی قرار می گیرند جوجه هایی هستند که احتمال این که در آینده تولید مثل بیشتری داشته باشند افزایش پیدا می کند. این در صورتی است که ممکن است در صورتی که در فضای معمولی قرار بگیرند به این اندازه افزایش تولید مثل نداشته باشند. بنابراین رنگ هایی که برای حیوانات و نگهداری آن ها مورد استفاده قرار می گیرد یکی از مهم ترین عواملی است که باید حتما به آن ها توجه شود.

پشه ها هم توانایی تشخصی رنگ ها را به بهترین شکل ممکن دارند!

 

یکی دیگر از نکته های جالب در زمینه رنگ ها این است که پشه ها هم به خوبی می توانند آن ها را تشخیص دهند. در حقیقت یکی از روش هایی که آن ها با استفاده از این روش می توانند به انسان ها حمله کنند از طریق تشخیص همین رنگ ها می باشد. آن ها رنگ های مورد نظر را تشخیص می دهند و سپس شروع به حمله کردن به آن می کنند. تحقیقات نشان داده است که این توانایی که در اکثر انواع پشه ها وجود دارد در حشرات دیگر هم وجود دارد ولی در آن ها کمتر دیده می شود. جالبتر این است که این توانایی در آن ها در ساعت های پایانی روز (یعنی از زمان بعد از ظهر به بعد) افزایش پیدا می کند و بنابراین آن ها در این ساعت ها در تشخیص دادن رنگ های مختلف می توانند قوی تر عمل کنند. بنابراین احتمال این که در این ساعت ها به دلیل تشخیص رنگ ها به افرادی مختلف عمل کنند بیشتر می شود.

نکته جالبتر این است که این پشه ها بیشتر به رنگ آبی علاقه مند می باشند. بنابراین "عشقی" که ما انسان ها به رنگ آبی داریم ممکن است برای ما خطرناک هم باشد! در حقیقت تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته نشان داده است که پشه ها بیشتر به رنگ های تیره و مخصوصا به رنگ آبی گرایش دارند. بنابراین در صورتی که شما در ساعت های پایانی شبانه روز لباس هایی پوشیده باشید که دارای رنگ تیره هستند و یا در صورتی که لباس های آبی بر تن کرده باشید احتمال این که پشه ها به سمت شما هجوم بیاورند را خیلی بیشتر می کنید. همچنین تحقیقات نشان داده است که یکی از بهترین روش هایی که پشه ها به سمت انسان ها می آیند از طریق همین روش دیدن است. آن ها سعی می کنند تا با استفاده از قدرت بینایی که دارند انسان ها را پیدا کنند و به سمتشان هجوم بیاورند. بنابراین در صورتی که به رنگ آبی علاقه دارید سعی کنید مراقب پشه ها هم باشید!

رنگ قرمز رنگ خون و آتش است!

دانشمندان بر این باورند که یکی از رنگ هایی که انسان را به یاد خون و آتش می اندازد رنگ قرمز است. در حقیقت بر اساس نظریاتی که روان شناسان داده اند این رنگ می تواند باعث ایجاد احساس هیجان در انسان ها شود و تشویش و نگرانی ایجاد کند. به عنوان مثال در صورتی که شما فردی را به اتاقی بیندازید که تمام در و دیوار این اتاق از رنگ قرمز تشکیل شده است بعد از مدتی مشاهده خواهید کرد که این فرد تبدیل به یک بیمار روانی خواهد شد!

در صورتی که می پرسید چرا؟ دانشمندان به این چرای شما اینگونه پاسخ می دهند : به احتمال زیاد علت این است که این رنگ مرتبط با خون و آتش است و بنابراین در صورتی که انسان ها در یک اتاقی قرار بگیرند که تمام در و دیوار این اتاق دارای رنگ قرمز باشد اولین چیزی که به ذهن آن ها می رسد خون است (که می تواند تاثیرات بسیار بدی روی انسان داشته باشد) و سپس آن ها به فکر آتش می افتند (که باز هم می تواند تاثیرات جبران ناپذیرو بدی بر روی انسان داشته باشد) مخصوصا در صورتی که آن ها به آتش فکر کنند ممکن است تاثیرات ناشی از استرس و بی قراری آن بر روی ضمیر ناخودآگاه انسان ها به قدری باشد که از شدت استرسی که از طرف ضمیر ناخودآگاهشان به آن ها وارد می شود باعث شود که کارهایی انجام دهند که خودشان هم دوست ندارند!

رنگ قرمز همچنین در تاریخ بشر هم نقشی این چنین داشته است. به عنوان مثال در کشورهای خاور دور وقتی که لشکریان کشورها می خواستند با هم بجنگند معمولا با خودشان پرچم هایی را به میدان جنگ می بردند که دارای رنگ قرمز بود. همچنین در بسیاری از موارد رنگ قرمز نشانه جنگ ها بوده است (رنگ خون) اما در صورتی که معمولا رنگ سفید نشانه صلح میان دو کشور بوده است. به عنوان مثال وقتی که دو کشور پرچم سفید به همدیگر نشان می دادند این پرچم نشان دهنده صلح و دوستی و تسلیم در جنگ و جلوگیری کردن از کشته شدن افراد دیگر بوده است و این در صورتی است که برافراشته شدن پرچم قرمز در همان کشورها نشان دهنده این بوده که آن ها قرار است با هم بجنگند.

روان شناسان بر این باورند که استفاده کردن از رنگ قرمز برای هر چیزی می تواند تهییج کننده و در بسیاری از موارد حتی مخرب هم باشد. این رنگ همچنین می تواند بر روی حیوانات نیز تاثیراتی داشته باشد. به عنوان مثال در صورتی که شما یک پارچه قرمز رنگ را جلوی یک گاو بگیرید این گاو به شما حمله می کند. همچنین در صورتی که شما به اکثر دایره المعارف های دنیا نگاه کنید متوجه خواهید شد که رنگ قرمز را در کنار رنگ خون تعریف کرده اند!

البته در کنار همه این ها، رنگ قرمز می تواند خوبی هایی هم داشته باشد! به عبارت دیگر، در بسیاری از موارد رنگ قرمز به معنی رنگارنگ و یا حتی "زیبا" هم می باشد! به عنوان مثال، برخی از لباس هایی که به رنگ قرمز ساخته می شوند علاوه بر این که اثرات طبیعی مربوط به دیدن رنگ قرمز را بر روی انسان ها می گذارند ولی در حقیقت می توانند بسیار زیبا هم باشند. ارتباط مفهوم "قرمز" و مفهوم "زیبایی" و "زیبا" تا اندازه ای است که در زبان روسی ریشه کلمه قرمز یا "کاسنی" از کلمه "کاسنیوی" یا همان "زیبا" گرفته شده است. همچنین در بسیاری از زبان های قدیمی و جدید دنیا ریشه کلمه قرمز از کلمه رنگارنگ گرفته شده است. به عنوان مثال در زبان های لاتین قرمز یا همان "کولورادو" از کلمه "کولوراتوس" گرفته شده است که ترجمه آن در زبان لاتین به معنی رنگارنگ می باشد. بنابراین این رنگ با وجود تاثیرات منفی که بر روی انسان ها می گذارد و با وجود این که رنگ خون و آتش است؛ ولی بازهم مانند رنگ های دیگر زیبایی های خودش را دارد!