روانشناسی مثبت و مدیریت خویشتن

11) وقتی با کودکانتان هستید، گوشی موبایلتان را کنار بگذارید!

چند بار برایتان پیش آمده که به پارکی که در اطراف محل زندگیتان است رفته باشید و دیده باشید که مادری کودک خودش را به پارک آورده است و در عین حال که کودکش بازی می کند، خودش به گوشی موبایلش نگاه می کند؟ آیا می دانید که چنین مادرانی بدون اینکه بدانند چه ضربه هایی به آینده فرزندانشان می زنند؟

البته درست است که شما باید خودتان را با دنیای تکنولوژی وقف دهید ولی حقیقت این است که شما نباید از این تکنولوژی استفاده کنید به بهای اینکه به تربیت کودکانتان بی توجه باشید! شما باید به عنوان مادر این کودکان همیشه در لحظه حضور داشته باشید و زمانی را که با آنها می گذرانید باید به گونه ای باشد که آنها احساس کنند که شما در کنار آنها هستید و احساس کنند که به تمامی همراهشان هستید. شما به عنوان مادر این کودکان نباید کاری کنید که آنها فکر کنند حتی زمانی که با هم می گذارنید به آنها اعتنایی نمی کنید!

12) شریک زندگیتان را به کودکتان اولویت دهید!

برخی از مادران هستند که فکر می کنند که همیشه باید کودکشان در اولویت قرار داشته باشد. در صورتی که این موضوع کاملا غلط است. به عبارت دیگر، متخصصان و افرادی که در این زمینه کار می کنند همیشه بر این اعتقاد هستند که شما به عنوان یک مادر بعد از اینکه خودتان را در اولویت قرار می دهید (اول به خودتان برسید) در مرحله بعدی باید شریک زندگیتان را در اولویت قرار دهید و نه فرزندانتان را!

البته این موضوع کاملا منطقی است به این دلیل که شما برای اینکه بتوانید یک مادر خوب برای فرزندانتان باشید باید کاری کنید که این فرزند احساس کند که یک والدین خوب دارد و برای داشتن والدین خوب رابطه ای که شما با همسرتان برقرار می کنید خیلی مهم است. به عبارت دیگر وقتی که شما به خوبی مراقبت خودتان هستید و به خوبی از خودتان مراقبت می کنید، این توانایی را دارید که "بهترین" خودتان را در رابطه زناشویی از خودتان نشان دهید و این موضوع منجر می شود که روابط زناشویی شما باکیفیت شود و همین موضوع منجر می شود که فرزندان شما احساس آرامش بیشتری کنند.

13) سعی کنید چیزی را به آنها تحمیل نکنید!

از دیگر اشتباهاتی که برخی از مادران در ارتباط با تربیت کردن فرزندانشان مرتکب می شوند این است که برای آنها خط قرمز تعیین می کنند. این کاری است که شما هرگز نباید انجام دهید. شما هرگز نباید چیزی را به آنها تحمیل کنید. به عنوان مثال فرض کنید که کودک شما شب ها به خوبی نمی خوابد. در این صورت شما نباید بدون اینکه به او توضیحی بدهید، برای او یک "خط قرمز" تعیین کنید که در صورتی که از یک ساعت مخصوصی به بعد دیرتر بخوابد او را تنبیه می کنید! در صورتی که این کار را انجام دهید بدون اینکه برای او دلیلی بیاورید، در مسیر تربیتی این کودک با مشکل مواجه خواهید شد. برعکس، شما باید سعی کنید تا برای او دلایلی بیاورید و به آنها کمک کنید تا خودشان بفهمند که چرا قرار است زود بخوابند. در صورتی که شما با آنها صحبت کنید و عوارض منفی دیر خوابیدن را به آنها بگویید، می توانید انتظار داشته باشید که خودشان زود به رختخواب بروند اما در صورتی که چیزی را به آنها تحمیل کنید، ممکن است نتوانید نتیجه مطلوبی بگیرید.

14) "مادر" آنها باشید؛ نه "دوست" آن ها!

همیشه این نکته را به خاطر داشته باشید که شما نباید تنها دوست آنها باشید. شما باید مادر آنها باشید. ممکن است فرزندان شما چندین دوست داشته باشند ولی حقیقت این است که آنها تنها یک مادر دارند! میان "دوست" آنها بودن و "مادر" آنها بودن تفاوت های زیادی وجود دارد. شما باید سعی کنید تمام تلاشتان را بکنید تا کودک شما به این نتیجه برسد که شما با دوستش فرق دارید! شما مادر او هستید نه دوستش! شما باید سعی کنید تا به عنوان یک مادر از تمام وجود آنها را دوست داشته باشید و سعی کنید تا تمام کارهایی را که از شما انتظار می رود تا به عنوان یک مادر برای آنها انجام دهید؛ برایشان انجام دهید. در غیر این صورت شانس شما برای موفقیت خیلی کم می شود به این دلیل که آنها شما را تنها به عنوان یک دوست می بینند و نه یک زنی که "مادرشان" است. در حقیقت اینکه تنها دوست آنها باشید نشان دهنده این است که شما فردی خودخواه هستید اما اینکه "مادر" آنها باشید چیز متفاوتی است!

15) در صورتی که کاری کردند که ناراحتتان کرد؛ سعی کنید آرامش خودتان را حفظ کنید!

بعضی وقت ها ممکن است کودک شما کاری کند که شما واقعا از دست او عصبانی شوید. اما یک لحظه صبر کنید! شما مادر او هستید. شما باید تمام تلاشتان را بکنید تا به صورت منطقی با او برخورد کنید. حتی ممکن است کودک شما کاری کند که شما احساس کنید که واقعا جوش آورده اید ولی خیلی مهم است که در چنین مواردی آرام باشید و منطقی فکر کنید. شما باید به این موضوع فکر کنید که کودکتان نیاز دارد که شما در کنارش باشید. او به شما نیاز دارد و دوست دارد تا کمکش کنید. ممکن است در برخی از موارد این کودک نیاز به یک محبت مادرانه، یک لبخند، و دست نوازشگر شما داشته باشد. شما نباید این ها را از او دریغ کنید. او انتظار دارد که از شما کلامی مهرآمیر بشنود. انتظار دارد تا شما بر روی موهایش دست نوازش بکشید و به او محبت کنید. شما باید به جای اینکه از دست او عصبانی شوید، این عصبانیت خودتان را کنترل کرده و به آرامی به او نزدیک شوید و او را آرام کنید.

16) سعی کنید آنها را درک کنید و به حرفشان گوش کنید!

شما به عنوان مادر باید حقیقتا حرف آنها را بشنوید و آنها را درک کنید. کودکان موجودات ضعیفی هستند که نیاز به محبت شما دارند. شما باید آغوشتان را برای آنها باز کنید و احساس کنید که آغوش شما جایی است که می توانند به آن پناه بیاورند. یکی از مهم ترین نکته هایی که در این زمینه باید به آنها توجه داشته باشید این است که به "زبان بدن" آنها (Body Language) توجه نمایید. زبان بدن آنها به شما می گوید که چه می خواهند و هرگز دروغ نمی گوید! به عنوان مثال ممکن است لحظاتی باشد که شما احساس کنید که آنها واقعا خسته هستند. در این لحظات است که باید دستشان را بگیرید و آن عشق مادرانه ای را که می خواهند به آنها بدهید. شما به عنوان مادر این کودکان وظیفه دارید تا آنها را سرشار از عشق و محبت خود کنید و کاری کنید که تمام نیازهای عاطفی که به شما دارند برآورده شود. این کار باعث می شود که رابطه ای که شما با آنها برقرار می کنید خیلی نزدیک تر می شود و نهایتا کودکانتان احساس می کنند که شما دوستشان دارید.

17) به احساسات آنها احترام بگذارید

به کودکانتان اجازه دهید که "احساس" داشته باشند. شما باید به احساسات آنها احترام بگذارید و سعی کنید کاری کنید که آنها هم بدانند که شما چه احترامی برایشان قایل هستید. هنگامی که شما به احساسات آنها احترام بگذارید، آنها احساس می کنند که شما صدایشان را شنیده اید بنابراین رابطه عاطفی میان شما و آنها به عنوان رابطه میان مادر و فرزند قوی تر و بهتر می شود. در صورتی که شما به عنوان یک مادر به احساسات آنها توجهی نداشته باشید و به جای اینکه سعی کنید آنها را درک کنید، احساساتی را که به نظرشان خیلی مهم است، کوچک بشمارید (به عنوان مثال در صورتی که کودک شما از یک عروسک خیلی خوشش می آید شما طوری رفتار کنید که انگار این عروسک هیچ فرقی با عروسک های دیگر ندارد!) نمی توانید رابطه مناسبی را با آنها برقرار کنید. بنابراین شما باید به آنها احترام بگذارید تا آنها هم قبول کنند که شما به احساسات آنها توجه می کنید و به این شیوه بهتر شما را به عنوان یک مادر دلسوز و خوب قبول می کنند.

18) آنها را مجبور نکنید که کاری که برایشان مشخص کرده اید را انجام دهند

به عنوان یک مادر شما برای کارهایی که قرار است کودکتان انجام دهد برنامه می ریزید. البته انجام دادن این کار می تواند به تربیت او کمک زیادی بکند اما در صورتی که بخواهید او را مجبور کنید که کارهایی انجام دهد که شما برایش برنامه ریزی کرده اید؛ شانس کمی دارید که بتوانید برای او مادر خوبی باشید! به این دلیل که شما تحت هیچ شرایطی نباید او را به انجام دادن کاری مجبور کنید در غیر این صورت او به شما اعتماد نمی کند. به عنوان مثال در صورتی که برای زمان خوابیدن او یک برنامه ریزی مشخصی قرار داده اید (به عنوان مثال برای اول مشخص کرده اید که ساعت 8 شب بخوابد) در صورتی که به اتاق او رفتید و دیدید که هنوز هم در ساعت 8:30 بیدار است؛ به جای اینکه او را تنبیه کنید؛ سعی کنید او را درک کنید و مجبورش نکنید که حتما ساعت 8 خواب باشد. و یا در صورتی که زمان مشخصی برای غذا خوردن او مشخص کرده اید نباید او را به انجام دادن این کار مجبور کنید.

19) سعی کنید برای آنها الگو باشید

شما به عنوان مادر می توانید الگوی خوبی برای کودکانتان باشید. آنها خیلی از خصوصیات را از شما یاد می گیرند بنابراین بهترین روشی که شما می توانید به این روش آنها را به خوبی تربیت کنید این است که سعی کنید که برای آنها الگوی مناسبی باشید. به عنوان مثال در صورتی که شما فرد آرامی باشید، کودکان شما نیز از شما یاد می گیرند و آنها هم مانند شما فرد آرامی می شوند. در صورتی که اگر شما در خانواده به عنوان مادر خانواده رفتار استرسی از خودتان نشان دهید، فرزندان شما نیز از شما یاد می گیرند و آنها نیز رفتار استرسی از خودشان نشان می دهند و یا مثلا در صورتی که شما در خانواده خودتان فردی مثبت باشید و رفتار مثبتی از خودتان بروز دهید، در این صورت می توانید انتظار داشته باشید که کودکانتان هم رفتار مثبتی از خودشان نشان دهند. بنابراین شما باید سعی کنید تا به عنوان مادر خانواده الگوی مناسبی را از خودتان نشان دهید که باعث شود که فرزندانتان هم از چنین الگویی تبعیت نمایند. این کار هم باعث می شود که آنها افرادی خوشحال تر باشند و هم اینکه شما خوشحال تر باشید.

20) خارج از زمان هایی که صرفا به کارهای مربوط به "مادر بودن" و وظیفه های شخصیتان اختصاص می دهید؛ برای خودتان زمان های تفریحی نیز اختصاص دهید!

همانطور که در گذشته بیان شد، شما به عنوان یک مادر باید در وهله اول به خودتان رسیدگی کنید. بنابراین اینکه بخواهید صرفا به عنوان یک مادر برای اینکه فرزندانتان تربیت درستی داشته باشند خودتان را فدا کنید، کار درستی نیست. درست است که شما به عنوان یک مادر باید بخش زیادی از زمان و انرژی خودتان را صرف بزرگ کردن بچه هایتان کنید ولی در حقیقت شما وظیفه دارید تا علاوه بر این موضوع، به خودتان هم رسیدگی کنید. بنابراین بهتر است که برنامه ریزیتان به گونه ای باشد که علاوه بر زمان هایی که به فرزندانتان اختصاص می دهید زمان هایی را هم داشته باشید که به کارهایی اختصاص دهید که شخص خودتان از آنها لذت می برید. به عنوان مثال می توانید به دوستانتان زنگ بزنید و با آنها به تفریح بروید و یا اینکه کارهای شخصی انجام دهید که صرفا خودتان از انجام دادن این کار لذت می برید. این کار نی به موفق شدن شما کمک زیاد می کند!